For Better Performance Please Use Chrome or Firefox Web Browser

۱۳۹۶-شادی صالحی

مقطع: 
Graduated

شادی صالحی

 

ایمیل:   salehishadi4@gmail.com

  • کارشناسی ارشد (96-99): ساخت و مشخصه­یابی پوشش نانوکامپوزیتی فلوئورآپاتیت-اکسید روی-اکسید گرافن بر تیتانیم توسط فرآیند پلاسما اسپری برای کاشتنی­های دندانی

چکیده

امروزه با افزایش جمعیت افراد مسن، کارایی کمتر پروتزهای دندانی و از دست دادن دندان­ها در اثر عوامل مختلف، استفاده از کاشتنی­های دندانی افزایش یافته است. چالش­های موجود در کاشتنی­های دندانی منجر به تولید کاشتنی­هایی که هم از لحاظ بیولوژیکی و هم از لحاظ تریبولوژیکی رفتار مناسب داشته باشند، شده است. آلیاژ تیتانیم Ti6Al4V از جمله مواد زیستی است که به واسطه مدول یانگ نزدیک به استخوان طبیعی و زیست سازگاری عالی از اهمیت بالایی برای ساخت کاشتنی­های دندانی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، ساخت و مشخصه­یابی پوشش نانوکامپوزیتی فلوئورآپاتیت-اکسید روی-اکسید گرافن بر تیتانیم توسط فرآیند پلاسما اسپری برای کاشتنی­های دندانی است. در این راستا، ابتدا پودر نانوکامپوزیتی فلوئورآپاتیت-اکسید روی با غلظت­های مختلف اکسید روی (0، 4، 8، 11 و 15 درصد وزنی) توسط آلیاژسازی مکانیکی سنتز شد. با استفاده از الگوی پراش پرتو ایکس، طیف سنجی تفکیک انرژی پرتو ایکس و آزمون طیف سنجی مادون قرمز سنتز فلوئورآپاتیت-اکسید روی تایید شد. با افزایش غلظت اکسید روی، اندازه بلورک (از 32 به 19 نانومتر)، درجه بلورینگی (از 34 به 29 درصد)، پارامتر شبکه c (از 693/0 به 681/0 نانومتر) و اندازه ذرات (از 8±51 به 3±38 نانومتر) کاهش یافت. مورفولوژی ذرات با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی بررسی شد و مشاهده شد که اکسید روی بر مورفولوژی فلوئورآپاتیت بی­تاثیر است. همچنین نتایج زیست فعالی نانوپودرها از طریق غوطه­وری در محلول شبیه سازی شده بدن نشان داد که با افزایش غلظت اکسید روی تا 11 درصد وزنی، میزان رسوب آپاتیت افزایش می­یابد. علاوه بر این تاثیر اکسید روی بر رفتار سلول­های MG63 بررسی شد. نتایج حاصل از آزمون MTT نشان داد که تمام نمونه­ها از رشد سلول پشتیبانی می­کنند. و حضور اکسید روی نقش مستقیمی در رشد و تکثیر استئوبلاست دارد. همچنین، حضور 8 درصد وزنی اکسید روی (4±135 درصد کنترل) زیست سازگاری بالاتری را نسبت به فلوئورآپاتیت خالص (2±59 درصد کنترل) در روز سوم نشان داد. نتایج ضدباکتری نشان داد که فلوئورآپاتیت هیچ­گونه خاصیت آنتی­باکتریال از خود نشان نداد، در حالی که حضور اکسید روی باعث افزایش قابل توجه این خاصیت شد. اکسید روی بر هر دو نوع باکتری گرم مثبت و گرم منفی اثر مثبت نشان داد و حضور 11 درصد وزنی اکسید روی بیشترین منطقه مهاری را ایجاد کرد. از آنجایی که هدف از حضور اکسید روی، افزایش خاصیت آنتی باکتریال نانوکامپوزیت بود، نمونه فلوئورآپاتیت-11 درصد وزنی اکسید روی که دارای بالاترین خاصیت آنتی­باکتریال بود، به عنوان نمونه بهینه انتخاب شد. در ادامه نانوکامپوزیت فلوئورآپاتیت-اکسید روی-اکسید گرافن توسط آلیاژسازی مکانیکی آماده شد و به منظور رسیدن به مورفولوژی کروی و اندازه ذرات مناسب جهت پاشش پلاسمایی، تحت فرآیند خشک­کن پاششی قرار گرفت. تحت این فرآیند ذراتی به اندازه 10±83 میکرومتر حاصل شد. پس از آن ذرات نانوکامپوزیت فلوئورآپاتیت-اکسید روی-اکسید گرافن تحت پارامترهای مختلف جریان (650، 700 و 750 آمپر)، ولتاژ (35 و 42 ولت) و زمان (2، 5/2، 3، 5/3 دقیقه) بر زیرلایه تیتانیم پوشش داده شد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی از موفولوژی و ضخامت پوشش نشان داد که جریان 700 آمپر، ولتاژ 42 ولت و زمان 2 دقیقه پارامترهای بهینه برای فرایند پوشش­دهی هستند. جهت بررسی تاثیر اکسید گرافن بر خواص پوشش، پوشش فلوئورآپاتیت-اکسید روی با پارامترهای بهینه بر زیرلایه تیتانیم پوشش داده شد و خواص چسبندگی، زبری، ریزسختی و ترشوندگی آن­ها بررسی شد. نتایج نشان داد که حضور اکسید گرافن باعث افزایش ریزسختی (از 16±7/449 به 41±2/761 ویکرز)، کاهش زبری (از 46/0±4/6 به 28/0±1/4 میکرومتر) و کاهش زاویه تماس با آب (از 3/3±81 به 5±58 درجه) شد. همچنین بررسی­های تریبولوژیکی پوشش­ها نشان داد که حضور اکسید گرافن باعث کاهش ضریب اصطکاک (از 6/0 به 4/0) و کاهش سایش (از 02/58 به 10/24 میلی­گرم) پوشش شد. مکانیزم سایش در دو نوع پوشش تغییری نکرد و تنها شدت سایش کاهش یافت. سایش با مکانیزم ورقه­ای شروع شد و در ادامه به علت وجود ذرات سایشی، سایش خراشان نیز حادث شد. نتایج کشت سلول­های MG63 پس از پنج روز نشان داد که پوشش فلوئورآپاتیت-اکسید روی-اکسید گرافن دارای درصد زیست پذیری (14±7/158 درصد کنترل) بالاتری نسبت به تیتانیم (5/7±92 درصد کنترل) بود. هچنین نتایج آزمون زیست فعالی نشان داد که بعد از 14 روز غوطه­وری در محلول شبیه سازی شده بدن، یک لایه متراکم هیدروکسی­آپاتیت تشکیل شد که تایید کننده قابلیت زیست فعالی پوشش فلوئورآپاتیت-اکسید روی –اکسید گرافن بود. به طور کل، پوشش فلوئورآپاتیت-اکسید روی-اکسید گرافن بر زیرلایه تیتانیم باعث بهبود رفتار تریبولوژیکی و بیولوژیکی آن می­شود که می­تواند برای کاشتنی­های دندانی مطلوب باشد.

 

تحت نظارت وف ایرانی