۱۳۹۱-زهرا قاسمی

زهرا قاسمی

ایمیل:  z.ghasemighalenoei@ma.iut.ac.ir, zahraghasemi429@yahoo.com

• کارشناسی (91-95): بررسی رفتار ضد باکتری و آبگریزی تیتانیوم پوشش داده شده توسط TiO2 و کامپوزیت کیتوسان-شیشه زیست فعال

• کارشناسی ارشد (95-97): ساخت و ارزیابی غشای نانوکامپوزیتی پلی وینیل الکل-کیتوسان-پلی وینیل پیرولیدون حاوی نانوذرات کلسیم پراکسید جهت کاربرد در ترمیم زخم

چکیده

پوست، پوشش تشکیل دهنده خارجی بدن انسان و در عین حال بزرگ­ترین ارگان است که وظایف مهمی از جمله جلوگیری از کاهش بیش از حد آب بدن، جلوگیری از ورود میکروارگانیسم به داخل بدن و حفظ دمای مناسب بدن را بر عهده دارد. پوست اولین عضو بدن است که در برابر آسیب­ها قرار می­گیرد و بنابراین یکی از چالش­های مهم در عصر حاضر، ترمیم زخم­های پوستی می­باشد. پانسمان­های زخم یکی از ارزان قیمت­ترین، در دسترس­ترین و بهترین گزینه جهت ترمیم زخم می­باشد. با وجود این، برای رسیدن به خواص ایده­آل پانسمان­های موجود، تحقیقات گسترده­ای در حال انجام است. هدف از پژوهش حاضر، ساخت غشای لیفی نانوکامپوزیتی پلی­وینیل الکل-کیتوسان-پلی­وینیل پیرولیدون/ کلسیم پراکسید و مشخصه­یابی آن است. در این راستا، ابتدا نانوذرات کلسیم پراکسید به روش رسوب شیمیایی سنتز شد. در ادامه، بعد از بهینه سازی غشای لیفی پلی­وینیل الکل-کیتوسان-پلی­وینیل پیرولیدون، غشای نانوکامپوزیتی پلی­وینیل الکل-کیتوسان-پلی­وینیل پیرولیدون/کلسیم پراکسید به روش الکتروریسی ساخته و مشخصه­یابی شد. همچنین، اثر افزودن درصدهای وزنی مختلف نانوذرات کلسیم پراکسید(10،5،0 و 15 درصد وزنی ) بر تغییرات مورفولوژی، خواص مکانیکی و زیستی داربست­های لیفی، مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، قابلیت رهایش هیدروژن پراکسید از غشاهای لیفی نانوکامپوزیتی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد نانوذرات کلسیم پراکسید با مورفولوژی کروی  سنتز شد. همچنین، غشای لیفی پلی­وینیل الکل-کیتوسان-پلی­وینیل پیرولیدون با نسبت حجمی 40-40-20 از سه جزء، با قطر متوسط الیاف 20±6/123 نانومتر، دارای خواص مکانیکی مناسب (ضریب کشسانی=8±7/28 مگاپاسکال، درصد کرنش= =3±7/10درصد و استحکام=6/1±9/2 مگاپاسکال)، تخریب­پذیری (2±70 درصد بعد از 14 روز غوطه­وری در محلول بافر فسفاتی) و جذب آب (7±251درصد) انتخاب شد و در مرحله بعدی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن 5 درصد وزنی نانوذرات کلسیم پراکسید سبب افزایش قابل توجه استحکام کششی غشای لیفی (23/0±4/3 مگاپاسکال) شد. کلیه غشاها رهایش هیدروژن پراکسید با نرخ قابل کنترل داشتند. افزایش غلظت کلسیم پراکسید منجر به افزایش قابل توجه رهایش هیدروژن پراکسید درمحلول شد. با توجه به نتایج کشت سلول­های فیبروبلاست، مشاهده شد که افزایش مقدار کلسیم پراکسید تا 15 درصد وزنی منجر به کاهش زیست­پذیری نمونه­ها به دلیل رهایش قابل توجه هیدروژن پراکسید از آن بود. بر این اساس، غشای لیفی نانوکامپوزیتی پلی­وینیل الکل-کیتوسان- پلی­وینیل پیرولیدون/کلسیم پراکسید حاوی 5-10 درصد کلسیم پراکسید می­تواند گزینه مناسبی جهت ترمیم زخم باشد.